Новобаста аз он ки онҳо дар бораи синну сол, пирӣ ё не. Аммо ин занҳое ҳастанд, ки худашон ҳаловат мебаранд ва онро ба шарикони худ меоранд, дар муқоиса бо коксаҳои ҷавон ва ғафс. Малламуй дар ҳақиқат ба он мерафт, ба назар чунин мерасад, ки онҳо муддати тӯлонӣ вақти хуб надоранд.
Сарфи назар аз он, ки ин духтари зангдор аст, аллакай дар дақиқаи аввали навор мебинед, ки сӯрохи вай аллакай тар шудааст. Яъне дар намуди зоҳирӣ муштарӣ ба ӯ маъқул буд. Хатто дикки пасти у уро хичолат намедод ва у хеч нишонае намедод, ки дар ин кор ягон хатое вучуд дорад. Ба ман махсусан он чиз писанд омад, ки дар охир хамаашро ба дахонаш бурд (ки ба духтарони ин касб хос нест).
Ман мехоҳам ки...