//= $monet ?>
Хуб, бо назардошти он ки ҳама чиз рӯй медиҳад, духтарак муддати тӯлонӣ дар бораи чунин алоқаи ҷинсӣ орзу мекард ва ман фикр мекунам, ки ин бесабаб нест, ки ӯ бо ин роҳ пул пардохт кунад, ё набудани қаноатмандӣ аз нуқтаи назари ҷинсӣ ё танҳо таҷрибаи аллакай вуҷуд дорад. Дар маҷмӯъ, ӯ ӯро ба таври комил трахает, вай дар ҳақиқат онро дӯст медорад, аз рӯи нолаҳо ва оҳҳо доварӣ мекунад ва вақт аз ҳама интизориҳои вай зиёдтар шудааст, эҳтимоли зиёд ӯ дар бистари вай зиёда аз як маротиба пайдо мешавад.
Ман бовар намекунам! Ман борҳо дар матбуоти ғарбӣ хондаам, ки чунин рафтори роҳбарияти онҳо ҷинояти вазнин ҳисобида мешавад ва бо ҷинояти ҷиноӣ сарҳад дорад. Мисли як тобеият гирифтори азоби маънавии тоқатфарсо мегардад, ки солҳои зиёд ӯро таъқиб мекунад.